Bonvenon al mia nova blogo. Dum la pasintaj du semajnoj, mi reaktiviĝis en la esperanto-movado. Mi tre longe estis okupita de mia laboro.
Mia laboro estas certe tre interesa, kaj mi ŝatas la oportunon por krei (por mi programado estas iu speco de kreado) kaj por praktiki la anglan (kiam mi parolas kun interesaj personoj el aliaj partoj de la mondo); sed mi ne povas forgesi nian revon... Se mi volas, ke la fina venko iam realiĝu, mi devas labori kune kun aliaj esperantistoj por disvastigi la lingvon kaj por konigi la movadon al la mondo.
Antaŭ du semajnoj, mi legis ke juna hungara esperantista instruistino venas al Ĉilio kaj, ke ŝi prelegos en kelkaj urboj pri esperanto. Mi legis ŝian blogon, kaj eksciis ke ŝia revo estas vojaĝi al Sudameriko kaj iam esti en Bonaero, urbo kiu ŝi ĉiam volis vidi. Ŝi jam hieraŭ realigis sian revon, kaj samtempe ŝi laboras por realigi la esperantista revo de ni ĉiuj.
Post tiu, mi klopodis ree aliĝi al nacia movado, kaj scii kio okazas tie ĉi. Mi lernis, ke eta grupo de junaj lernantoj, kiuj estas komencantoj de antaŭ nur 2 aŭ 3 monatoj jam havas retan podkaston, kiu ricevis tre bonajn komentojn el personoj de Ĉilio kaj de aliaj landoj (precipe ĉe lernu!). Mi jam aŭskultis iomete tiujn podkastojn, kaj ili estas tre bonaj.
Post la prelego de tiu juna esperantistino, tiuj junaj lernantoj ŝin intervjuis (esperante, kompreneble) kaj tiu intervjuo estis tre bona. Ŝi ridetis pro iliaj ŝercoj, ili tute komprenis ŝiajn respondojn.
Ili ja tre bone laboras por nia revo...
Do, mi scias, ke mi ion devas fari. Mi ankaŭ havas responson. Tial mi reaktiviĝis... Mi partoprenas pli en lernu!, kie mi nun respondas demandojn de lernantoj, kaj mi fariĝis helpanto por la bazaj/mezaj kursoj.
Mi vidas la interreton kaj vidas, ke multaj paĝoj kaj blogoj jam estas verkitaj en esperanto... kial ne havi esperantan blogon?
Mi nur esperas, ke mi havu ion por rakonti, tempon por skribi, kaj la obstinon por daŭrigi tiun blogon!
Ĝis la!
Daniel.
No comments:
Post a Comment